رنو، سوپراسپرت سال‌های ۶۰
رنو۵ در دهه ۶۰ یکی از خودروهایی محسوب می‌شد که در کنار ب‌ام‌و۲۰۰۲ در پیست جولان می‌دادند. ماشین جمع‌وجوری که می‌شد با ظاهر آن همه کار کرد و نکته عجیب آنست که هنوز هم بعد از گذشت دو تا سه دهه، این خودرو هنوز هم در پیست‌های اتومبیلرانی ما با همان سروشکل دیده می‌شود و گویی هیچ‌گاه تاریخ انقضا ندارد! تولید این محصول به سال ۱۹۷۲ بازمی‌گردد و در کشور ما توسط سایپا روی خط مونتاژ رفت. بعدها با تغییراتی این خودرو روی خط پارس‌خودرو رفت و چهره ظاهری آن اگرچه کمی تغییر کرد، اما ظاهر کلی آن همان بود که بود. اکنون نزدیک به یک دهه است که دیگر این خودرو تولید نمی‌شود و رنو۵های بازار، همگی عمری بالای ۱۰ سال دارند. رنو۵ در بازار دست دوم قیمتی حدود چهار میلیون تومان را با خود یدک می‌کشید و مدل پی‌کی آن حدود با ۵۰۰ تا یک میلیون اضافه‌تر برچسب قیمتی خورده بود. سال تولید اغلب رنوهای پی‌کی‌ای که ما دیدیم به اوایل دهه ۸۰ باز می‌گشت که نشان از عمر بیش از ۱۰ سال خودروهای فروشی داشت و کارکرد آنها بین ۱۳۰ تا ۲۰۰ هزار کیلومتر بود. اما نکته جالب رنوها در مقایسه با پرایدهای همین بازه که بررسی کردیم، داشتن بیمه آنها بود که نشان می‌داد مالکان رنو بیشتر از مالکان پراید به بیمه توجه می‌کنند! از طرفی اکثر رنوهایی که دیدیم دارای سیستم ضبط و پخش خوبی بودند و ظاهر تمیزی داشتند. نکته دیگری که دریافتیم این بود که خرید رنوی مشابه در شهرستان‌ها چیزی حدود ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان ارزان‌تر از پایتخت است.
پیکان، خودرویی برای تمام فصول
بازار پیکان‌های دست‌دوم بیشتر در شهرستان‌ها رونق داشت و در تهران موردهای کم‌تری برای فروش پیدا کردیم. پیکان‌های بازه قیمتی که ما دنبالش بودیم دارای سال ساخت متفاوتی بودند و از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۸۰ را در بر می‌گرفتند. تقریبا اکثر مواردی که ما دنبال کردیم کارکردی بیش از ۳۰۰ هزار کیلومتر را بر خود داشتند و مدلهای دهه شصتی تقریبا اصلا ماشین نبودند و تعجب کردیم از اینکه چرا فروشندگان به جای اوراق کردن یا از رده خارج کردن آنها، تصمیم به فروش گرفته‌اند! آن هم با قیمتی نزدیک به مدلهای دهه ۷۰ که سرپا و تمیز بودند. گران‌ترین پیکان تمیزی که ما پیدا کردیم و سال تولید آن ۷۹ بود، با کارکرد بیش از ۳۰۰ هزار کیلومتر سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بود که فروشنده این قول را به ما داد که پای معامله، تخفیف خوبی هم بدهد. در بحث بیمه هم به نتیجه مشخصی نرسیدیم، همه جور خودرویی با بیمه تمام شده، نیمه تمام و کامل در این بازار پیدا کردیم. برخی از این پیکان‌ها دارای کولر هم بودند که داخل کابین خودرو، دستخوش تحولات زیادی شده بود و به اصطلاح از ریخت افتاده بود، هر چند که کلا پیکان داخل کابین خاصی هم نداشت، اما بسیار زشت شده بودند. قیمت این پیکان‌ها بین ۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان گران‌تر بود، اما بالای چهار میلیون تومان چیزی نیافتیم.
جیپ، یک فرمان و چهار چرخ!
در بازار دست‌دوم‌ها شاسی بلندهایی مانند جیپ هم پیدا می‌شود که عمر آنها بدون اغراق به جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد و اکثر جیپ‌هایی که ما دیدیم تنها یک فرمان داشتن و سه پدال اصلی و در نهایت چهار چرخ! جیپ‌های ویلیز که در ایران ما آنها را به اسم شهباز می‌شناسیم، مدلهای جدیدتری بودند که رنگ آنها چنگی به دل نمی‌زد، اکثرا کروک بودند و کارکردی بیش از ۳۰۰ هزار کیلومتر را بر خود ثبت کرده بودند. عمر این شهبازها بیش از ۳۵ سال بود و قیمتی پایین‌تر از چهار میلیون بر خود داشتند. عموم مشتریان این جیپ‌ها را آفروددوستانی تشکیل می‌دهند که پول خرید یک خودروی شاسی‌بلند خوب را ندارند. در حالی‌که اگر قصد خرید یکی از آنها را برای آفرود داشتید، قطعا باید چهار تا شش برابر قیمت خرید آن‌را برای آن خرج کنید تا حداقل بتوانید از یک مسیر ناهموار گذر کنید. برای رفتن به دل طبیعت قطعا باید مبلغی خیلی بیشتر خرج کنید که پیشنهاد ما به شما اینست بروید یک ماشین دیگر با آن مبلغ بخرید و یا حداقل به‌سراغ لندرور یا پاترول بروید. نکته دیگر اینکه بیمه را هم کلا فراموش کنید و احتمالا با خرید یکی از این شهبازها، باید دنبال ماجرای تعویض پلاک هم باشید. فروشندگان این جیپ‌ها گویی هیچ‌گاه به‌روز نشده‌اند!
پژو، ظاهر مشترک اما موتور مختلف!
پژو روآ، پژو آردی و پژو ۴۰۵ سه مدلی هستند که در بازار دست‌دوم‌های زیر ۱۰ میلیون تومان، خودنمایی می‌کنند. اگرچه ظاهر هر سه یکی است، اما موتورهای مختلفی برای هر کدام وجود دارد که تفاوت باطنی آنها محسوب می‌شود. قیمت این مدلها از ۴٫۵ میلیون تومان شروع شده و تا ۸ میلیون تومان بر اساس سال ساخت و کارکرد متفاوت است. در گشت‌وگذار ما در بازار دست‌دوم‌ها، عموم خودروهایی این بازه قیمتی از کارکرد بیش از ۴۰۰ هزار کیلومتر برخوردار بودند و حتی مواردی هم دیدیم که بیش از ۸۰۰ هزار کیلومتر با خودرو رانده شده بود که اگرچه ظاهرش تمیز نشان می‌داد، اما احتمالا از موتور آن چیزی باقی نمانده بود! در بحث خوردگی نیز موارد کاملا متفاوت از هم بودند. هم خودروهایی وجود داشت که به جز سقف، تمام آن خورده بود و هم خودروهایی بودند که حتی یک لکه رنگ بر خود ندیده بودند و ۱۵ سال تخفیف بیمه را بر خود داشتند. در بین تمام مدلها و برندهای خودرویی که ما دنبالش بودیم، تقریبا گزینه خوب خرید همین پژوها بودند که با کمی صبر و حوصله می‌شد موردهای خوبی برای خرید در آنها پیدا کرد.
موارد دیگر
در بازار خودروهای دست‌دوم زیر ۱۰ میلیون تومان، گلف، اوپل کورسا، لندرور، پاسات، تویوتا کرولا و کرونا، پاژن و هیوندای نیز از مواردی بودند که تک و توک پیدا می‌شدند. کورساها عموما مشکلات برقی داشتند و تویوتاها اگرچه ظاهر سالم‌تری داشتند، اما نشان می‌دادند که برای سرحال کردن آنها باید هزینه تعمیرات موتوری و داخلی کرد. پاژن‌ها مشکلات موتوری و گیربکسی‌شان زیاد بود و هیونداها، کارکرد بالای ۴۰۰ هزار کیلومتر را نشان می‌دادند. گلف‌ها در این میان تر و تمیزتر بودند و ظاهر بهتری داشتند، اما به هر حال خودرویی که سال تولید آن به دهه‌های ۷۰ یا ۹۰ میلادی باز گردد، عمری بیش از ۲۰ سال را تجربه کرده است که ظاهر تمیز نمی‌تواند ملاک خوبی برای سلامت آن باشد!
